[...] Translators just didn't get recognition, they didn't expect to make much of a living, just get by. Very few people were actually trained as translators, but most had a solid college education and a solid knowledge of languages, at least their own language. I had a friend who fell exactly into that category and my circle of friends expanded to include other translators. I found them to be much more interesting as people, and discovered that we often had similar life experiences. I never had trouble making friends, but I always felt "different" and I'm sure they felt it too. When my friend retired, she recommended me as her replacement. I now entered the realm of Reinsurance, of which I knew nothing. I was also the only translator there, and didn't have much to fall back on. However, it was another notch up....
On my new job, I started looking through the files, asking questions and got the company to enroll me in Insurance courses. The College of Insurance was across the street, and I consulted fire codes, insurance policies and fire extinguisher catalogs in their library. I was learning what I had never had the luxury of being able to do before: research. The first time I had to translate a proposal for purposes of insurance of a nuclear plant, I got a call from the head man in that department, congratulating me on the job I had done. "Compares favorably with what we are used to," he said. What an upper! What happened was that I consulted a document in the files similar to the one I was tackling for guidance, but when I saw that my predecessor had used the word "nucleus" instead of "core", I realized that the files were useless to me. I went across the street to the library and looked up "nuclear plants." I immediately found all the terminology I needed.
It takes a great deal more than that to be a good translator these days, of course. [...] | Vertalers het net nie erkenning gekry nie, hulle het nie verwag om veel van 'n bestaan te maak nie, hulle het net oorleef. Baie min mense is werklik as vertalers opgelei, maar die meeste het 'n goeie universiteitsopleiding en 'n goeie kennis van tale gehad, ten minste hulle eie taal. Ek het 'n vriend gehad wat presies in daardie kategorie geval het en my vriendekring het uitgebrei om ander vertalers in te sluit. Ek het gevind dat hulle baie interessanter as mense was, en het ontdek dat ons dikwels soortgelyke lewenservarings gehad het. Ek het nooit gesukkel om vriende te maak nie, maar ek het altyd "anders" gevoel en ek is seker hulle het ook so gevoel. Toe my vriendin afgetree het, het sy my aanbeveel as haar opvolger. Nou het ek die gebied van Herversekering betree, waarvan ek niks geweet het nie. Ek was ook die enigste vertaler daar, en ek het nie veel gehad om op staat te maak nie. Dit was egter nog 'n trappie hoër.... In my nuwe werk het ek deur die lêers begin kyk, vrae gevra en die maatskappy oorreed om my in Versekeringskursusse in te skryf. Die Kollege vir Versekering was oorkant die straat, en ek het brandkodes, versekeringspolisse en brandblusserkatalogusse in hulle biblioteek geraadpleeg. Ek het geleer wat ek nooit voorheen die luuksheid gehad het om te kan doen nie: navorsing. Toe ek vir die eerste keer 'n voorstel vir die versekering van 'n kernkragsentrale moes vertaal, het die hoofman van daardie departement my gebel en my gelukgewens op die werk wat ek gedoen het. "Vergelyk gunstig met dit waaraan ons gewoond is", het hy gesê. Wat 'n hoogtepunt! Wat gebeur het, was dat ek 'n soortgelyke dokument aan die een wat ek aangepak het in die lêers geraadpleeg het vir leiding, maar toe ek sien dat my voorganger die woord "nukleus" in plaas van "kern" gebruik het, het ek besef dat die lêers nutteloos was vir my doeleindes. Ek het oorkant die straat na die biblioteek gegaan en "kernkragsentrales" opgesoek. Ek het dadelik al die terminologie gevind wat ek nodig gehad het. Dit verg natuurlik deesdae baie meer as dit om 'n goeie vertaler te wees. |